Nintendo DS (lub Nintendo DS Lite), najbardziej rozpowszechniona i najbardziej znana przenośna konsola w tej chwili, ma bardzo duży park tytułów gier wideo.
Nie wszyscy wiedzą, że można również uruchamiać aplikacje własnej produkcji (zwane również homebrews ) lub ROM-y do gier, a także oglądać filmy lub słuchać utworów w formacie mp3.
Głównym problemem konsol jest brak dysku twardego, dlatego nie możemy, podobnie jak w przypadku komputera, po prostu pobierać programy z Internetu i zapisywać je na dysku fizycznym. Jednak w przeciwieństwie do komputerów w salonie nie musimy instalować programów ani pokonywać złożonych zabezpieczeń. Potrzebujemy tylko konkretnej karty zwanej „kartą”.
Na rynku dostępne są różne typy fiszek, a ich zasada działania jest dość prosta i jest taka sama dla wszystkich: kopiujesz program do pamięci (tych powszechnie dostępnych na rynku, dla aparatów lub telefonów komórkowych), która jest wkładana do fiszki, załadowane do konsoli, jakby to była normalna gra . Po włączeniu DS ładuje oprogramowanie karty i umożliwia uruchamianie załadowanych programów, w tym homebrew, rom lub programów do oglądania filmów lub słuchania utworów. Wykorzystując komercyjne wspomnienia o pojemności do 4 GB, można przenosić dziesiątki gier na jednej karcie, pozostawiając oryginały w domu.
Wśród różnych modeli dostępnych na rynku należy odróżnić nowsze modele „ slot-1 ” od starszych modeli „ slot-2 ” .
Starsze fiszki muszą być włożone do gniazda gier GBA, tak zwanego slotu-2, ale w celu uruchomienia gier w pamięci konieczna jest aktualizacja oprogramowania układowego konsoli, nieskomplikowana operacja, która wymaga wyjęcia baterii i nawiązania kontaktu między dwoma pinami lub kup adapter o nazwie „ klucz dostępu ”, który pasuje do górnego gniazda (slot-1)
Niedogodności związane z operacją lub dodatkowy koszt klucza i konieczność użycia specjalnego programu do „załatania” Romów przed załadowaniem ich na kartę, sprzyjały rozprzestrzenianiu się kart z gniazda 1
Te nowe modele kart są wkładane do górnej komory, tak jakby były normalną grą na konsolę Nintendo DS, bez potrzeby posiadania klucza dostępu lub modyfikacji oprogramowania układowego konsoli; romy należy załadować do karty flash za pomocą kabla adaptera, aby podłączyć je do komputera lub za pomocą karty Micro SD.
Wadą tych nowoczesnych kart jest to, że nie pozwalają one na uruchamianie gier i homebrews zaprojektowanych dla GBA, oraz że nie zapewniają opcji „dudnienia” (zamiast tego zapewniane przez niektóre karty Flash-2); zwykle używają również droższych pamięci Micro SD. Koszt kart slotu 1, początkowo wyższy niż koszt slotu 2, spada z czasem, a teraz korzystanie z fiszek do slotów 2 nie jest ekonomicznie wygodne
Prawie wszyscy Romowie są kompatybilni z tymi fiszkami, nawet jeśli istnieją tytuły, które z jakiegoś tajemniczego powodu nie są kompatybilne z określonym modelem fiszek. Lista kompatybilności tytułów jest parametrem, który należy wziąć pod uwagę przy wyborze, która karta pamięci ma zostać zakupiona, a także karty pamięci, której może użyć, lub pojemności pamięci wewnętrznej.
Biorąc pod uwagę popularność tych fiszek, Nintendo powiedziała, że pozwie sprzedawców kart. Nie jest jasne, na jakiej podstawie można uznać za „nielegalne” korzystanie z urządzenia, które nie zmienia działania konsoli, a obecnie nie podjęto żadnych kroków prawnych przeciwko dealerom; coraz trudniej jest je jednak znaleźć na rynku lub w serwisie eBay.
Jeśli chodzi o ROM-y gier, główni producenci kart flashowych nie oferują informacji na temat tego, gdzie je pobrać; Google i inne wyszukiwarki obficie pokrywają tę lukę.
W innym artykule dla tych, którzy chcą wypróbować konsolę Nintendo DS, przed jej zakupem opisano najlepsze emulatory nds dla komputerów z systemem Windows i do grania w gry wideo bezpośrednio na komputerze.
W przypadku wszystkich innych problemów w komentarzach istnieją różne rozwiązania, ale temat jest nadal bardzo otwarty i mam nadzieję, że wszyscy nas poprą.
Nie wszyscy wiedzą, że można również uruchamiać aplikacje własnej produkcji (zwane również homebrews ) lub ROM-y do gier, a także oglądać filmy lub słuchać utworów w formacie mp3.
Głównym problemem konsol jest brak dysku twardego, dlatego nie możemy, podobnie jak w przypadku komputera, po prostu pobierać programy z Internetu i zapisywać je na dysku fizycznym. Jednak w przeciwieństwie do komputerów w salonie nie musimy instalować programów ani pokonywać złożonych zabezpieczeń. Potrzebujemy tylko konkretnej karty zwanej „kartą”.
Na rynku dostępne są różne typy fiszek, a ich zasada działania jest dość prosta i jest taka sama dla wszystkich: kopiujesz program do pamięci (tych powszechnie dostępnych na rynku, dla aparatów lub telefonów komórkowych), która jest wkładana do fiszki, załadowane do konsoli, jakby to była normalna gra . Po włączeniu DS ładuje oprogramowanie karty i umożliwia uruchamianie załadowanych programów, w tym homebrew, rom lub programów do oglądania filmów lub słuchania utworów. Wykorzystując komercyjne wspomnienia o pojemności do 4 GB, można przenosić dziesiątki gier na jednej karcie, pozostawiając oryginały w domu.
Wśród różnych modeli dostępnych na rynku należy odróżnić nowsze modele „ slot-1 ” od starszych modeli „ slot-2 ” .
Starsze fiszki muszą być włożone do gniazda gier GBA, tak zwanego slotu-2, ale w celu uruchomienia gier w pamięci konieczna jest aktualizacja oprogramowania układowego konsoli, nieskomplikowana operacja, która wymaga wyjęcia baterii i nawiązania kontaktu między dwoma pinami lub kup adapter o nazwie „ klucz dostępu ”, który pasuje do górnego gniazda (slot-1)
Niedogodności związane z operacją lub dodatkowy koszt klucza i konieczność użycia specjalnego programu do „załatania” Romów przed załadowaniem ich na kartę, sprzyjały rozprzestrzenianiu się kart z gniazda 1
Te nowe modele kart są wkładane do górnej komory, tak jakby były normalną grą na konsolę Nintendo DS, bez potrzeby posiadania klucza dostępu lub modyfikacji oprogramowania układowego konsoli; romy należy załadować do karty flash za pomocą kabla adaptera, aby podłączyć je do komputera lub za pomocą karty Micro SD.
Wadą tych nowoczesnych kart jest to, że nie pozwalają one na uruchamianie gier i homebrews zaprojektowanych dla GBA, oraz że nie zapewniają opcji „dudnienia” (zamiast tego zapewniane przez niektóre karty Flash-2); zwykle używają również droższych pamięci Micro SD. Koszt kart slotu 1, początkowo wyższy niż koszt slotu 2, spada z czasem, a teraz korzystanie z fiszek do slotów 2 nie jest ekonomicznie wygodne
Prawie wszyscy Romowie są kompatybilni z tymi fiszkami, nawet jeśli istnieją tytuły, które z jakiegoś tajemniczego powodu nie są kompatybilne z określonym modelem fiszek. Lista kompatybilności tytułów jest parametrem, który należy wziąć pod uwagę przy wyborze, która karta pamięci ma zostać zakupiona, a także karty pamięci, której może użyć, lub pojemności pamięci wewnętrznej.
Biorąc pod uwagę popularność tych fiszek, Nintendo powiedziała, że pozwie sprzedawców kart. Nie jest jasne, na jakiej podstawie można uznać za „nielegalne” korzystanie z urządzenia, które nie zmienia działania konsoli, a obecnie nie podjęto żadnych kroków prawnych przeciwko dealerom; coraz trudniej jest je jednak znaleźć na rynku lub w serwisie eBay.
Jeśli chodzi o ROM-y gier, główni producenci kart flashowych nie oferują informacji na temat tego, gdzie je pobrać; Google i inne wyszukiwarki obficie pokrywają tę lukę.
W innym artykule dla tych, którzy chcą wypróbować konsolę Nintendo DS, przed jej zakupem opisano najlepsze emulatory nds dla komputerów z systemem Windows i do grania w gry wideo bezpośrednio na komputerze.
W przypadku wszystkich innych problemów w komentarzach istnieją różne rozwiązania, ale temat jest nadal bardzo otwarty i mam nadzieję, że wszyscy nas poprą.
