Przypadki, w których spotykają się te dwa akronimy, GPT i MBR, to zasadniczo trzy: - kiedy trzeba sformatować nowy dysk zewnętrzny lub wewnętrzny;
- podczas próby zainstalowania systemu Windows 10 lub Windows 7 i 8 pojawia się błąd informujący, że systemu Windows nie można zainstalować na partycji GPT ;
- gdy występują błędy uruchamiania komputera wpływające na MBR, tj. główny rekord rozruchowy.
MBR i GPT to akronimy w języku angielskim, które identyfikują dwa typy stylów partycji dysków .
Jak widać w przewodniku dotyczącym inicjowania i formatowania nowego dysku, podczas konfigurowania partycji lub dysku w systemie Windows 10 lub 8.1 pojawia się pytanie, czy użyć MBR ( główny rekord rozruchowy ), czy GPT ( tabela partycji GUID ).
Struktura partycji określa strukturę informacji na temat partycji, gdzie partycje się zaczynają i kończą, a także jaki kod jest używany do uruchomienia komputera, jeśli jest to partycja, można ją uruchomić.
Innymi słowy, MBR i GPT to dwa różne sposoby przechowywania informacji o partycjonowaniu na dysku .
GPT oznacza GUID Partition Table, jest nowym standardem, który stopniowo zastępuje MBR, jest powiązany z UEFI (zamiennik BIOS) i ma wiele zalet, w tym obsługę większych dysków, która jest wymagana przez większość nowoczesnych komputerów.
MBR oznacza Master Boot Record i jest najstarszą strukturą (urodzoną na początku lat 80.).
Jedynym powodem, dla którego MBR jest nadal używany, jest kompatybilność, ponieważ zdecydowanie działa z każdą wersją systemu Windows i innych systemów operacyjnych.
Główna różnica między GPT a MBR związana jest z limitami MBR, których GPT nie ma.
W szczególności limity rozmiaru dysku dla MBR, które nie mogą być większe niż 2 TB.
MBR oznacza Master Boot Record, który jest specjalnym sektorem rozruchowym znajdującym się na początku partycji, który zawiera kod zwany bootloaderem dla zainstalowanego systemu operacyjnego oraz informacje o logicznych partycjach dysku.
Dysk MBR jest znacznie bardziej podatny na problemy z uruchamianiem, ponieważ partycjonowanie i dane rozruchowe są przechowywane w jednym miejscu.
Jeśli te dane zostaną zastąpione lub uszkodzone, komputer nie uruchomi się i MBR musi zostać naprawiony.
MBR obsługuje również tylko cztery partycje podstawowe. Aby utworzyć więcej, musisz przekształcić jedną z partycji podstawowych w „partycję rozszerzoną” i utworzyć w niej partycje logiczne.
GPT oznacza GUID Partition Table, powiązaną z UEFI, i zastępuje stary system partycjonowania MBR na coś bardziej nowoczesnego.
Nazywa się to Tabelą partycji GUID, ponieważ każda partycja na dysku ma unikalny globalny identyfikator lub unikalny GUID.
GPT nie ma limitów MBR, a wszystkie dyski twarde o pojemności 2 TB i więcej (SSD) oraz więcej dostępnego miejsca muszą być oparte na GPT.
GPT pozwala również na prawie nieograniczoną liczbę partycji (chociaż system Windows pozwala na utworzenie maksymalnie 128 partycji).
GPT przechowuje również wartości cyklicznej kontroli nadmiarowej (CRC) w celu sprawdzenia, czy dane są nienaruszone.
Jeśli dane są uszkodzone, GPT może zauważyć problem i podjąć próbę odzyskania uszkodzonych danych z innej lokalizacji na dysku.
W MBR nie ma systemu zapobiegania, a gdy pojawia się problem, komputer po prostu się nie uruchamia lub partycje znikają.
Jeśli więc teoretycznie zawsze preferowany byłby GPT, w praktyce pierwszym wyborem systemu Windows podczas tworzenia nowej partycji pozostaje MBR, ponieważ ma on większą kompatybilność i działa na wszystkim .
Na przykład, jeśli próbujesz zainstalować 32-bitowy system Windows na komputerze z interfejsem UEFI, nie możesz użyć struktury partycji GPT i pojawia się wspomniany wyżej błąd (błąd można poprawić, przekształcając dysk GPT do MBR za pomocą polecenia Diskpart w wierszu polecenia DOS)
Innymi słowy, rozruch z GPT jest obsługiwany tylko przez 64-bitowy system Windows 10, Windows 7 i 8 na komputerach z systemem UEFI, a także nowsze dystrybucje Linuksa i komputery Mac.
Aby dowiedzieć się, jakiego rodzaju partycjonowania używa dysk na komputerze z systemem Windows, możesz otworzyć Zarządzanie dyskami z menu Start lub z Panelu sterowania> Narzędzia administracyjne> Zarządzanie komputerem, a następnie nacisnąć jeden z dysków prawym przyciskiem myszy (nie na partycjach, ale na Dysk 0, Dysk 1 itd.), Przejdź do Właściwości i na zakładkę Woluminy, sprawdź, czy styl partycji to MBR czy GPT.
Jeśli mamy komputer obsługujący GPT (a więc z systemem 64-bitowym), można przekonwertować główny dysk twardy z MBR na GPT, aby przełączyć się z BIOS-u na UEFI za pomocą narzędzia zawartego w systemie Windows 10 o nazwie MBR2GPT, bez usuwania czegokolwiek ( jak wyjaśniono w połączonym przewodniku).
Alternatywnie możesz użyć jednego z programów do zarządzania partycjami, takiego jak AOMEI Partition Assistant lub EaseUS Partition Master.
Kopia zapasowa danych podczas wykonywania tych operacji jest jednak niezbędna.
